کد مطلب:28466 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:142
هرگاه بر تو وارد شدند، آنان را به پیروی و وفای به عهد و پیمانی كه آن را از ما بُریدند، فرا خوان. اگر پذیرفتند، آنان را گرامی دار تا زمانی كه نزد تواند، و اگر سر باز زدند و جز چنگ زدن به ریسمان پیمان شكنی و مخالفتْ [ كاری] نكردند، با آنان پیكار كن تا خداوند، میان تو و آنان داوری كند كه او بهترین داور و حاكم است. این نامه را از ربذه برایت نوشتم و من با شتاب، نزد تو خواهم آمد- اگر خدا خواهد-. نامه را عبید اللَّه بن ابی رافع در سال سی و ششم [ هجری ] نوشت.[1].
2142.امام علی علیه السلام- در نامه اش به عثمان [ بن حُنَیف ]، هنگام باخبر شدن از نزدیك بودن لشكر جملیان به بصره-: از بنده خدا امیرمؤمنان، به عثمان بن حنیف. پس از حمد و سپاس خداوند؛ به راستی كه این سركشان، با خداوندْ پیمان بستند و سپس بیعت شكستند و به سوی دیار تو روان شدند. شیطان، آنان را به خواستن آنچه خداوندْ خوش نمی دارد، سوق داد و خداوند، در كیفر نمودن و عذاب دادن، سختگیر است.